Zastanawiamy się, jak rozpocząć dialog świeckich z duchownymi w ramach wspólnej drogi synodalnej. Pamiętamy, że najistotniejsze jest słuchanie Ducha, jednak może też być pomocny subiektywny przegląd, wykonany na podstawie opinii wyrażanych publicznie przez polskich biskupów po wizycie ad limina Apostolorum w Rzymie.
Jak w takim kluczu wygląda diagnoza obecnej sytuacji w Kościele?
Ks. biskup Wojciech Polak:
- problem Kościoła po pandemii
- niewystarczające świadectwo duszpasterzy
- konieczny bliższy kontakt duszpasterzy z młodzieżą
- konieczna większa troska o osoby pokrzywdzone w Kościele
- niezbędne jest poszerzenie grupy osób kompetentnych do kontaktu z pokrzywdzonymi
- większa dbałość w komunikacji z osobami pokrzywdzonymi
Ks. biskup Kazimierz Nycz:
- brak wystarczającej pomocy humanitarnej, związanej z kryzysem na granicy z Białorusią
- problem sekularyzacji szczególnie wśród młodych
- konieczność całościowej wizji katechezy w szkole
- konieczność nadawania nowego kształtu edukacji religijnej – preewangelizacja
- brak środowiska wiary w rodzinie
Ks. biskup Grzegorz Ryś:
- problem braku autorytetu biskupów
- sposób reagowania na wykorzystywanie nieletnich oraz osób zależnych przez księży
- uwikłanie w politykę
- jedność lub jej brak w episkopacie – różne oczekiwania
- trudności w ewangelizowaniu w dzisiejszym świecie
- właściwa reakcja na zagadnienia społeczne
- brak umiejętności przyjmowania krytyki przez duchownych
- nowe wyzwania – zaangażowanie polityczne czy misyjność
- sprawa dobrodziejstw lub przywilejów w Kościele
- brak głosu proroczego
- nie dość ewangeliczny sposób podejścia do migrantów
- sprawa dialogu ekumenicznego – małżeństwa mieszane
- zmiana treści niektórych modlitw np. za Żydów
- formacja kapłańska
Ks. biskup Andrzej Czaja:
- antyintelektualizm
- tradycjonalistyczne patrzenie na rzeczywistość
- sprawa egzorcystów oraz stosowanych praktyk
- brak spójności przekazu niektórych duchownych z nauczaniem Kościoła
- kryzys teologii – brak kreatywności
- brak poszukiwania prawdy
- brak sposobu docierania do młodych
Ks. biskup Piotr Jarecki:
- oderwanie Kościoła od rzeczywistości, w której żyjemy
- w nauczaniu brak społecznej nauki Kościoła
- autonomiczność Państwa i Kościoła
- brak głosu krytycznego w Kościele – bycie sumieniem
- wypaczenie rozumienia polityki i demokracji
- zmiana myślenia – tak aby kierować się siłą prawa, a nie prawem siły
- nie może Kościół hierarchiczny popierać jednej partii
- problem demograficzny
- problem granicy, połączenie obrony granic z jednoczesną pomocą humanitarną
Ks. biskup Damian Muskus:
- kryzys powołań – spadająca liczba osób życia konsekrowanego
- mała otwartość pomiędzy zakonami a biskupem diecezji
- konieczność odnowy życia zakonnego – świadectwo
Ks. biskup Edward Dajczak:
- niewystarczająca komunikacja z osobami spoza Kościoła
- brak katechisty – osoby odczuwającej powołanie
- konieczność powrotu do źródeł ewangelii
- subiektywizacja – przeakcentowanie własnego ja w relacji ksiądz – biskup
Ks. biskup Eugeniusz Popowicz:
- problemy odchodzenia kapłanów
- problem kapłanów żonatych w Kościele greko-katolickim w kontekście kryzysu rodziny
- brak oddzielnego sądu międzydiecezjalnego Kościoła greko-katolickiego
- relacja Państwo-Kościół w Kościele greko-katolickim
- problem duszpasterstwa osób z Ukrainy
Ks. biskup Marek Mendyk:
- brak odwagi wejścia w świat młodych – komunikacji cyfrowej
- konieczność analizy, jak nauczać młodzież w szkole
- brak nowych sposobów docierania do młodych
- konieczność otwartego dialogu pomiędzy księdzem a biskupem
Czy mamy tyle w sobie siły, aby dostrzec w powyższej diagnozie zapowiedź otwarcia biskupów na przyjęcie i rozpoznanie głosu proroczego, o co tak dopominał się biskup Ryś?
3 Komentarze
Prawie wszystkie problemy wskazane w diagnozie biskupów są ważne i warte dyskusji. Dodałbym tu jeszcze; brak jednoznacznego katolickiego nauczania, bez relatywizmu i rozmywania doktryny, która winna być niezmienna, zgodna z Tradycją i zrozumiała dla każdego katolika na zasadzie ewangelicznego „Tak-Tak, Nie-Nie”.
„Czy mamy tyle w sobie siły, aby dostrzec w powyższej diagnozie zapowiedź otwarcia biskupów na przyjęcie i rozpoznanie głosu proroczego, o co tak dopominał się biskup Ryś?” – Siła jest w „dostrzeganiu” najmniej ważna chyba, że chce się „na siłę” dostrzec coś czego nie ma.
Może lepszym słowem jest uważność „szczególny rodzaj uwagi, nieosądzającej i intencjonalnie skierowanej na wybrany element bieżącego doświadczenia”