KONGRES Katoliczek i Katolików

Kościół na świecie

Kanadyjska pielgrzymka papieża Franciszka  w katolickich mediach francuskich  

Kanadyjska pielgrzymka papieża Franciszka  w katolickich mediach francuskich  

O tej koniecznej wizycie pokutnej Franciszka powiedziano już w Polsce chyba wszystko. Więcej złego niż dobrego – wszak związana jest ona z problemami kolonializmu i krytyką  polskiego papieża. U spodu krytyki papieża Jana Pawła II w Polsce tkwi pamięć postulatów jego dekanonizacji, wysuniętych przez francuskich dziennikarzy lewicowych w 2019 r. oraz niechlubnych działań kardynała Stanisława Dziwisza. Pod piórem ostrych polskich antypapistów zrodził się pewien rodzaj „nowomowy”.  Jej słowa klucze to takie np. słowa, jak: „anihilacja” (kultury i religii rodzimej),  „triumfalizm” (Jana Pawła II podczas swych trzech wizyt w Kanadzie), „inwazja”  (z zewnątrz) i inne. Funkcję polityczną  tej szczególnej  „nowomowy” zastępuje tu funkcja propagandy antykościelnej.

Oczywiście, znamy racjonalne stanowisko ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego z 2020 r. w sprawie wcześniejszych o rok postulatów dziennikarzy francuskich z mediów niekatolickich czy słowa ks. prof. Andrzeja Szostka, dziennikarzy Tomasza Terlikowskiego lub Sebastiana Dudy w ocenach pielgrzymki papieża Franciszka. I te rozważne opinie, i te zreferowane wcześniej są opiniami kraju niezwiązanego z kolonizacją.

 Inaczej wygląda rzecz w kraju z kolonialną przeszłością, jakim jest Francja. Quebec, którego językiem urzędowym jest język francuski, to ziemia nad rzeką Św. Wawrzyńca, skolonizowana  w 1543 r. przez  francuskiego króla Franciszka I. Tu w 1625 r. przybyli francuscy jezuici, którzy zalozyli misję ewangelizacyjną[1]. Niosła ona dla autochtonów i dobro, i zło. I za to zło Franciszek ich przepraszał.

Katolickie media francuskie wspominają jedno i drugie, z przewagą tego dobrego. Sezon ogórkowy  ogranicza glosy w dziale religijnym takich pism jak np. „Le Figaro”.  Obecny jest w mediach francuskich krytycyzm wobec nadużyć Kościoła w stosunku do dzieci autochtonów w szkołach katolickich. Nie stanowi on jednak tematu dominującego, jak w mediach niekatolickich francuskich i jak w mediach polskich. Media katolickie we Francji, jak zresztą wszelkie media,  podkreślają pokutny, przepraszający i proszący o przebaczenie charakter wizyty Franciszka. Francuska katolicka stacja telewizyjna KTO wysłała dziennikarzy do Quebecu. Pojechała sama szefowa Philipinne de Saint-Pierre i Étienne La Loraillère. Sprawozdawali oni i pokazywali kamerą dzień po dniu wizytę papieża, spotkania z autochtonami, podawali francuską wersję homilii, przemówień i wszelkich słów Franciszka, reakcji tubylców i ich przemówień. A także słów papieskich z samolotu w szóstym dniu o ryzyku podróżowania po ostatnich dwóch narkozach i słów wyrażających wolę odwiedzenia Ukrainy.

Novum tematycznym w stosunku do polskich i niekatolickich mediów francuskich jest tu postać św. Marii Guyart (de L’Incarnation), żyjącej w latach 1599-1672, Francuzki  z Tours, mistyczki i misjonarki w Quebecu. Collège des Bernardins poświęciło jej aż sześć wykładów. Podkreślano jej świętość jako żony, późniiej wdowy, matki, mistyczki, osoby chłonącej wiedzę  w  szkołach felicjańskich w  Quebecu, bardzo mądrej, godnej tytułu doktora Kościoła, misjonarki. Jej liczne listy zestawiano uczenie z listami Mme de Sévigné. Ten pozytywny akcent misyjny nie jest obecny w mediach francuskich niekatolickich i w polskich mediach. Misyjność Kościoła katolickiego bowiem – zdaniem  polskich przekazów antykościelnych – sprawiła anihilację kultury i religii rodzimej autochtonów. Utożsamiono ją z kolonializmem. Powtarzane zdanie papieży „nie ma zbawienia poza Kościołem”, będące motorem działań misyjnych, podległo krytyce także przy okazji 37. wizyty papieża Franciszka.


[1] W 1791 r. Kanada została podzielona; połowa górna pozostaje pod wpływami angielskimi, dolna stanowi mieszankę francusko-angielską.

O autorze

Regina Lubas-Bartoszyńska

Zostaw komentarz