Zmarł członek Kongresu, zasłużony społecznik i wybitny geolog prof. Grzegorz Pieńkowski.

Z wielkim smutkiem dowiedzieliśmy się, że zmarł wspaniały towarzysz naszej ponad dwuletniej pracy w Zespole „Troska o Stworzenie – prof. Grzegorz Pieńkowski. Był człowiekiem o wielkiej wiedzy i szerokich horyzontach, zasłużonym dla Polski i dla nauki. Bardzo zależało mu, aby Kościół wyszedł z kryzysu lepszy, mądry, czerpiący z wiedzy i stroniący od polityki. Z wielkim zaangażowaniem, mimo że wciąż pracował zawodowo, uczestniczył a pracach Zespołu „Troska o Stworzenie” w Kongresie, zawsze wnosząc interesujące i kompetentne spojrzenie na sprawy, o których dyskutowaliśmy.  Był mózgiem prac nad raportem „Troska o stworzenie próbą naszej wiary”, który został opublikowany na początku 2022 r. Właśnie przygotowywał się do nagrania serii podcastów upowszechniających treści tego raportu.

Jak zasłużonym i zaangażowanym społecznie był człowiekiem, najlepiej powie ten krótki życiorys:

W latach 70. był studentem Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, uczestnikiem konwersatoriów akademickich przy kościele Św. Anny w Warszawie. W 1976 ukończył z wyróżnieniem Wydział Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1982 uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych, a w 2002 habilitację na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym, od 2013 jako profesor nauk o Ziemi. W latach 2006–2008 był członkiem Rady Naukowej Instytutu.

Współpracował z Klubem Inteligencji Katolickiej. Od 1980 aktywnie zaangażował się w tworzenie i działalność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Państwowym Instytucie Geologicznym, gdzie pracował. Pełnił funkcję członka Komisji Zakładowej, oraz delegata w  Regionie Mazowsze. Był uczestnikiem i jedną z osób kierujących strajkiem w PIG, który zorganizowano w dniu 14 grudnia 1981 w proteście przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. W latach 1982-1989 brał udział w działaniach podziemnych struktur Związku, zarówno w swoim zakładzie pracy jak i w ramach organizacji pod nazwą Mikroregion Mokotów NSZZ „Solidarność”. Uczestniczył w demonstracjach i uroczystościach patriotycznych organizowanych w Warszawie, akcjach ulotkowych i kolportażu wydawnictw podziemnych. Był aktywnym działaczem Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. W 1987 pomagał odtwarzać struktury „Solidarności” w PIG oraz pełnił funkcję rzecznika Tymczasowej Komisji Zakładowej. Do końca życia był przedstawicielem środowiska geologicznego w NSZZ Solidarność.

Od 1986 był członkiem Prymasowskiej Rady Społecznej drugiej kadencji.

W latach 1991-1996 został pierwszym postkomunistycznym Konsulem Generalnym RP w Australii, Nowej Zelandii, Papui Nowej Gwinei.

W 1980 podjął pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym. W latach 1988–1990 kierował pracownią w Zakładzie Złóż Ropy i Gazu. W latach 1998–1999 był doradcą w gabinecie politycznym Ministra Środowiska. Zaangażował się w tworzenie nowelizacji prawa geologicznego i górniczego. W pracy naukowej kontynuował badania w zakresie zintegrowanej stratygrafii i sedymentologii dolnej jury. W latach 2000–2001 kierował Muzeum Geologicznym. Był autorem koncepcji geoparku Doliny Kamiennej. W latach 2008–2011 był zastępcą dyrektora PIG ds. naukowych oraz sekretarzem naukowym Instytutu, od 2012 do połowy 2013 sekretarzem naukowym i kierownikiem programu Zmiany klimatu i środowiska, od lipca 2013 do ok. 2017 zastępcą dyrektora ds. współpracy i promocji.

Był  członkiem licznych międzynarodowych gremiów naukowych, m.in. komitetu Kongresu Jurajskiego w 2006 i Kongresu Ichnia w 2008, komitetu naukowego Kongresu Jurajskiego w Chinach w 2010, Kongresu Jurajskiego w Indiach w 2013. Od kwietnia 2005 do stycznia 2007 był kierownikiem projektu NATO-SPS dotyczącego magazynowania węglowodorów w strukturach solnych i proekologicznego wykorzystania uzyskiwanej solanki. Do chwili śmierci wiceprzewodniczący międzynarodowej podkomisji stratygrafii Jurajskiej.

Ostatnim osiągnięciem prof. Pieńkowskiego, a zarazem wspaniałym zwieńczeniem zawodowej drogi było odkrycie latem 2021, wraz z dr Grzegorzem Niedźwiedzkim z Uniwersytetu w Uppsali, perfekcyjnie zachowanych licznych tropów i śladów kości dinozaurów w kamieniołomie w Borkowicach (Mazowsze). Unikatowe znalezisko dorównuje jakością zachowania najlepszym podobnym odkryciom w Ameryce Północnej, Afryce czy Chinach.

Bardzo nam będzie brak Ciebie, Grzegorzu, Twojego humoru, opowieści, wsparcia. Odpoczywaj w pokoju!

Twoi bliscy z Zespołu Troska o Stworzenie KKiK