Kto by pomyślał? Francja – kraj libertynizmu i laickości – jest jednocześnie krajem poświęcanym Najświętszemu Sercu Jezusowemu, o co prosił sam Zbawiciel. Żyjemy w roku poświęcania Jego Sercu kraju Galów w związku z jubileuszem 350-lecia wypowiedzenia tej prośby przez samego Chrystusa w pierwszym wielkim Jego objawieniu skromnej zakonnicy Małgorzacie Marii Alacoque w kaplicy klasztoru wizytek opodal Paray-le-Monial.

Historia tego poświęcania jest długa. Sięga XVII wieku, a ściślej – lat 1672-1675 i zaniechań króla Ludwika XIV. Kamienny, artystyczny wyraz tego poświęcania stanął na wzgórzu Montmartre w XVIII dzielnicy Paryża przed pierwszą wojną światową i swą romańsko-bizantyńską formą oraz bielą wapienia sygnalizuje przybyszom, do jakiej stolicy wkraczają. Jest również owocem poświęcenia i wdzięczności, tym razem dwóch przemysłowców francuskich, którzy w obliczu wojny prusko-francuskiej w końcu XIX wieku przyrzekli Bogu wybudowanie dziękczynnego kościoła, jeśli Paryż nie zostanie dotknięty zniszczeniem. Tak też się stało. Swą wdzięczność uwiecznili napisem poniżej:

„Najświętszemu Sercu Chrystusa gorliwa, pokutująca i wdzięczna Francja”.

Jubileusz 350-lecia jest liczony od 27 grudnia 1653 r., dnia św. Jana Ewangelisty, jako że w tym dniu miało miejsce pierwsze wielkie objawienie Chrystusa, wskazującego na swe serce i przemawiającego do Widzącej. Rok wcześniej Chrystus objawił się tylko krótko Małgorzacie Marii podczas uroczystości ukończenia jej obłóczyn. W wielkim objawieniu Chrystusa Małgorzacie Marii Alacoque wskazał On na swe kochające ludzkość serce oraz prosił o spełnienie jego próśb, wśród których najważniejszą była ta o poświęcenie Jego Sercu całej Francji, o święto ku czci Jego Serca i inne formy kultu. Do roku 1675 miało miejsce jeszcze kilka objawień Chrystusa Małgorzacie Marii, a ostatnie przypadło na 10 czerwca 1675 r. Jej znakomicie zabalsamowane ciało spoczywa w zabytkowym kościele w Paray-le-Monial , w prawej jego nawie, pod pierwszym bocznym ołtarzem.

Prośbę Chrystusa o ustanowienie święta ku czci Jego Serca Watykan spełnił: Pius IX w r. 1865 ustalił je na pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała. Pius XII w r. 1956 napisał osobną encyklikę poświęconą czci Serca Jezusowego („Haurietis Aquas”). Jako inną formę Jego czci ustanowiono praktykę dziewięciu pierwszych piątków miesiąca w celach penitencjarnych. Ale najważniejszej prośby Chrystusa – do grudnia 2023 r. – kościół w zasadzie nie spełnił. Jak już wspomniano, panujący w czasie objawień Ludwik XIV sprawę zlekceważył, a podejmujący ją w więzieniu Ludwik XVI już oczekiwał na swoją egzekucję. Nota bene pierwszym krajem poświęcającym Najświętszemu Sercu Jezusa swój kraj była Polska (r.1865), potem Hiszpania i Austria.

W przekonaniu, że najważniejsza prośba Chrystusa nie została właściwie spełniona, kościół francuski postanowił wynagrodzić ten fakt, ustanawiając rok 2024 (do czerwca 2025 r.) rokiem Jubileuszu 350-lecia objawień w Paray-le-Monial i rokiem poświęcenia całej Francji Najświętszemu Sercu Jezusa. Aktem wstępnym uroczystości była msza św. dziękczynna odprawiona przez  nuncjusza apostolskiego we Francji Celestino Migliore.

Kult Najświętszego Serca Jezusowego doznaje nowego otwarcia i pogłębienia w kraju na pozór tak bardzo zeświecczonym, tak bardzo napełnionym ludźmi innych wyznań i ras. Pisano w tych felietonach, jak prezydent Francji rozumie laickość, że nie polega według niego ona na walce z religią i nie wyklucza możliwości udziału państwa w wielkich wydarzeniach o charakterze religijno-państwowym (np. udział Macrona w ratowaniu katedry Notre-Dame, w nabożeństwie papieskim w Marsylii, wizyta w Lourdes itd.).

Pielęgnowanie pamięci objawień w Paray-le-Monial nie znaczy, że nie było wcześniej i później objawień Pana Jezusa swym wybrańcom. Chociażby nasza Faustyna Kowalska. Ale dzięki objawieniom w Paray-le-Monial kult ten przybliża Francję do Jezusa i jest bardziej żywotny w wielu krajach całej kuli ziemskiej.

Korzystałam z:

Program CNEWS pod red. A. Pourbaix pt. «2024, l’année placée sous le thème du Sacré-Cœur», cykl En Quête d’Esprit z dnia 31 grudnia 2023 r.

Wikipedia

Bytność w Paray-le-Monial

Ryc. Fabien CLAIREFOND Regina Lubas-Bartoszyńska