Wielki Post to ważny etap roku liturgicznego w całym katolicyzmie. We Francji znajduje on właściwe odzwierciedlenie w mediach katolickich. Oglądamy osobne programy poświęcone pogłębionemu życiu duchowemu w ramach „serii wielkopostnej” (np. omówiony wcześniej program o spowiedzi i jej sekretach). W każdą niedzielę tego wczesnowiosennego okresu retransmituje się wcześniejsze obrazy o wymiarze głębokiej duchowości. Sens teologiczny pierwszych i drugich programów umyka konwencjom gatunkowym felietonu i potrzebom pisania Kongresowego. Tak mocne nasycenie francuskich mediów katolickich treściami religijnymi uderza szczególnie katolików polskich, przywykłych do mediów mieszających religijność z polityką. W Polsce ta mieszanina kościelności z państwowością jest teraz wzmożona problemami nadużyć seksualnych i pedofilii duchownych oraz zaniedbań w ich karalności, a także całym splotem zagadnień związanych z krytyką naszego papieża św. Jana Pawła.

We Francji tematy te ostatnio są w mediach mało obecne, albowiem kraj ten rozliczył się wcześniej z nadużyć seksualnych kleru dzięki powołanej w tym celu komisji (pisaliśmy o tym w osobnych felietonach), a problem papieża Polaka, którego francuskie media katolickie wymieniały dawniej zawsze w kontekstach pozytywnych, obecnie w okresie oskarżeń pod jego adresem często jest po prostu przemilczany. Nie piszę o mediach świeckich. Katolicy francuscy przenieśli nieobecność imienia tego papieża w ich mediach nad jego krytykę. Oczywiście, toutes proportions gardées i uwzględniając zmienność sądów ludzkich.

Nie siląc się na teologiczne dociekania ukrytych, głębokich sensów niektórych emitowanych świeżo programów oraz tych reemitowanych zprzeszłości, zauważmy ich obfitość i różnorodność tematyczną. Szczególnie uprzywilejowanym tematem (obok wcześniej omówionej spowiedzi) jest modlitwa. Poświęcono jej wiele programów. Tylko o „Credo” rozmawiano dwukrotnie[1]. Prowadzący rozmowy z teologami redaktor Régis Burnet pytał o sens każdego kolejnego słowa, podobnie jak czynił w rozmowach o sensach słów „Ojcze nasz”[2]. I znajdował słowo-klucz każdej części codziennego naszego pacierza. W „Ojcze nasz” było to słowo „Ojcze”, zatem ”ojcostwo”; w „Wierzę w Boga” słowem-kluczem jest słowo nieobecne w tej modlitwie, ale określające podwójną naturę Chrystusa – słowo „konsubstancjalizm[3]”. Chrystus składa się bowiem z dwu substancji: Boskiej, gdyż jest Bogiem i ludzkiej, gdyż jest też człowiekiem, przyjął ludzkie ciało od kobiety. I cierpiał jak człowiek na krzyżu. Ale zmartwychwstał jako Bóg.

Drugim szeroko rozwijanym tematem wielkopostnym tego roku jest monastycyzm, a więc: życie klasztorne zakonników na przykładzie opowieści autobiograficznej młodego salezjanina, historie niektórych zgromadzeń i opactw, modeli duchowości wybranych typów.

Osobną grupę tematyczną stanowią programy poświęcone religijnym zagadnieniom ogólnym, np. takim, jak: końcówka życia, zwłaszcza eutanazja, której Francja nie aprobuje, życie po śmierci w ujęciu historycznym, modele świętości, rola pielgrzymek do miejsc szczególnych, których we Francji jest wiele i inne.

Wymienione i niewymienione zagadnienia powtarzane są przez różne media katolickie w różnym aspekcie i trwają, stanowiąc podstawę do nowych ujęć oraz wzbogacając życie religijne lekkiej mniejszości społeczeństwa francuskiego.

[1] Np. programy w cyklu „La Foi prise au Mot” pod redakcją R. Burneta pt. „Je crois en Jésus-Christ”, Série de Carême, «Le Credo», część II, KTO TV, 5 marca 2023 i «Jésus sauveur du monde»„Le Credo”, część III, KTO TV, program R. Burneta z dnia 12 marca br.

[2] Program R. Burneta w cyklu „La Foi prise au Mot” pt. „Notre Père…” z 5 marca 2017 r.

[3] Np. programy: „Qu’est-ce que la Sagesse Bénédictine aurait à dire à notre monde d’aujourd’hui ?”, KTO TV z marca br.; program red. A. Pourbaix w cyklu „En Quête d’Esprit” z 5 marca br. pt. « Les Dix Commandements : « Tu ne tueras pas »; Conférence de Carême de Notre-Dame de Paris pt. „Nous avons abandonné notre premier amour (Apocalypse 2)”, marzec 2023 r.