Uzasadnienie – Postulat V

W wielu parafiach dochodzi do poważnych konfliktów między księżmi i wiernymi, a ich powodem są między innymi nadużycia władzy przez proboszczów. W takich przypadkach spory dotyczą najczęściej obszaru najbardziej podstawowej opieki duszpasterskiej. W takich sytuacjach osoby świeckie czują się bezradne, ponieważ rzadko kiedy mogą liczyć na jakąkolwiek pomoc w trudnościach i kłopotach, które napotkały. Dlatego uważamy, że niezbędnym dla nich wsparciem byłaby funkcja rzecznik praw osób świeckich w Kościele. Osoba ta, dysponując rzetelną wiedzą teologiczną i stosowną w warunkach kościelnych niezależnością od urzędu biskupa, mogłaby w razie potrzeby pełnić rolę mediatora i obrońcy praw osób świeckich. Oficjalna działalność takiego rzecznika w ramach instytucji Kościoła przyczyniłaby się do pozytywnej zmiany sposobu myślenia o wspólnocie wierzących, wskazując na konieczność kontroli tych, którzy nią zarządzają z urzędu.

Rzecznik praw osób świeckich w Kościele byłby zatem instancją chroniącą prawa wiernych świeckich, jak i samych struktur władzy kościelnej przed ich wynaturzeniami. Mógłby również pełnić funkcję katechetyczną, tworząc np. stronę internetową, gdzie byłyby publikowane odpowiedzi na często zadawane przez wiernych pytania. Nadto powołanie funkcji rzecznika praw osób świeckich w Kościele wychodzi naprzeciw wnioskom wynikającym ze spotkań synodalnych, wskazującym na konieczność prowadzenia dialogu w Kościele.