W klasztorze Taizé we Francji w dniach 16-19 listopada 2023 roku odbyła się trzecia już edycja rekolekcji ekologiczno-duchowych pt. „Umiejętność ekologicznego nawrócenia: Inspiracja z Ora et Labora”. Rekolekcje te organizowane są przez European Laudato Si’ Alliance (ELSiA), do którego to sojuszu należą: Caritas Europa, Coopération Internationale pour le Développement et la Solidarité (CIDSE), The Commission of the Bishops’ Conferences of the European Union (COMECE), Don Bosco International, Jesuit European Social Centre (JESC), Justice and Peace Europe oraz Laudato Si’ Movement.
Celem tych organizacji, jak i Sojuszu jest promowanie katolickiej ekologii integralnej, zarówno w odniesieniu do polityki ochrony środowiska, jak i kwestii sprawiedliwości społecznej oraz wspieranie europejskich ruchów katolickich zaangażowanych we wdrażanie postulatów encykliki Laudato si’ papież Franciszka. Program spotkania, w którym uczestniczyli ekolodzy z 11 krajów obejmował wgląd w Regułę św. Benedykta, zrównoważony ekonomiczny rozwój w kontekście wiary, znaczenie odpoczynku inspirowanego żydowską tradycją „szabatu”.
Dla tego to zgromadzenia miałyśmy honor poprowadzić wraz z Estelą Torres (Fraternite pour le Respect Animaux, Francja) warsztat zatytułowany „Poszerzmy krąg współczucia. Wprowadzenie do chrześcijańskiej troski o zwierzęta”.
Mówiłyśmy o współczesnym bezwzględnym traktowaniu i wykorzystywaniu zwierząt przez ludzi w przemysłowych hodowlach, odłowie ryb, ale też w rozrywce. Przedstawiłyśmy powody, dla których chrześcijanie powinni się temu przeciwstawiać. Połączyłyśmy to z dyskusją, zakończoną krótką piękną medytacją.
Zaproszenie do Taizé było następstwem naszego, mojego i Esteli, kilkuletniego zaangażowania w sprawę włączenia problemu zwierząt w zakres zainteresowań ekologii integralnej. Starania te zostały uwieńczone niedawno zaproszeniem Chrześcijan dla Zwierząt – Polska i FRA do grupy roboczej Laudato si’ Action Platform (Platformy Działania Laudato si’). Prace w KKIK nad raportem „Katolicy i Boże zwierzęta” (raport jest dostępny także w j. angielskim), były dla mnie osobiście bardzo dobrą bazą dla zabierania głosu na ten temat.
Nasz warsztat spotkał się z dużym zainteresowaniem. To bodaj pierwszy raz, kiedy sprawa przemysłu zwierzęcego, jego etycznych i ekologicznych konsekwencji była tak wyraźnie wyartykułowana w środowisku katolickich ekologów. Niektórych uczestników po raz pierwszy skłonił do refleksji nad nawykami żywieniowymi, a też nad tym, dlaczego nie mówi się głośno o skutkach dla klimatu, przyrody i dla ludzkiego życia i zdrowia obecnych sposobów produkowania żywności. To wciąż martwe pole ekologicznego myślenia. Dlaczego tak jest? Dlaczego nie mówi o tym papież Franciszek, dlaczego nie mówi się o tym prawie nic na szczytach klimatycznych? Zostawiam to pytanie Państwa namysłowi?
Samo Taizé jest wspaniałym przykładem, jakże rzadkim wciąż w naszym Kościele, wdrażania w codzienności założeń ekologii integralnej. To prostota życia, połączenie wiary z troską o naturę, rezygnacja ze wszystkiego co zbędne, staranie o to, aby, na ile to możliwe produkować żywność we własnym zakresie, sprzedawać i gospodarować lokalnie (Bracia uprawiają ogród, hodują pszczoły, wyrabiają tez ceramikę, co pomaga w utrzymaniu wspólnoty), minimalizować odpady. Nasze posiłki były wegetariańskie i niezwykle proste.
Niezwykłym doświadczeniem było też regularne przeplatanie pracy modlitwą i medytacją, na którą 3 razy dziennie głośno wzywają dzwony. Ten czas był nie tylko czasem ciągłego nawiązywania łączności z Bogiem, ale też po prostu czasem odpoczynku, dodającymi sił i energii.
Wspaniałe doświadczenie! Podobne ośrodki powinny powstawać wszędzie, a ekumeniczny charakter wspólnoty i styl życia to żywy przykład, co znaczy żyć ekologicznie i łączyć to z wiarą.
