Poruszająca jest dla mnie scena z czytań z ostatniej niedzieli o tym, jak Abraham wstawia się do Boga za nielicznymi sprawiedliwymi pośród zepsucia i grzechu:
Abraham rzekł: „Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu!”
….
Abraham: „Niech mój Pan się nie gniewa, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?” Odpowiedział Pan: „Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu” (Rdz 18, 23-25, 32).
Czytam, że kolejny kapłan w kolejnej diecezji przez wiele lat czynił innym ludziom wielką krzywdę, a sam udawał bogobojnego i jeszcze pouczał innych. Niestety, mam przeczucie, że jeszcze będziemy odkrywać kolejne skandaliczne historie pośród naszych kapłanów i biskupów, bo za długo złe postępowania niektórych były ukrywane. Nasuwa mi się obraz Sodomy i Gomory. Czy cały nasz Kościół hierarchiczny to obraz zepsucia i hipokryzji? Czy właśnie teraz odkrywamy Sodomę i Gomorę w naszej wspólnocie? W miejscu, które miało być dla nas oparciem…
Ale jest jeszcze Abraham, który wie, że pośród ludzi upadłych są też sprawiedliwi. I jest Bóg, który wysyła swoich posłańców, aby szukali sprawiedliwych na ziemi.
Czy to oznacza, że Pan po raz kolejny ocali swój Kościół, jeżeli pośród niego znajdzie chociaż dziesięciu sprawiedliwych?
I nieodparcie nasuwa mi się kolejne pytanie. W Polsce mamy ponad stu biskupów. Czy jest pośród nich przynajmniej 10 sprawiedliwych? Takich, którzy nie ukrywali przestępstw kapłanów. Takich, którzy chcą wyjaśnić sprawy z przeszłości. Takich, którzy dobro i godność ofiar stawiają zawsze na pierwszym miejscu.
Czy nasi polscy biskupi zdają sobie sprawę, że teraz patrzymy na nich i staramy się znaleźć przynajmniej tych 10 sprawiedliwych?
A jakie są dla mnie wnioski z tego czytania Księgi Rodzaju? Abym nie oceniał wszystkich kapłanów jedną miarą. Abym nie patrzył tylko przez pryzmat przestępstwa, grzechu i hipokryzji poszczególnych osób.
Po czytaniu z Księgi Rodzaju były słowa z Ewangelii św. Łukasza.
Jezus Chrystus nas nauczał:
I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie, kołaczcie, a zostanie wam otworzone (Łk, 11,9).
Odebrałem słowa Jezusa tak, że mam nadal prosić Boga o sprawiedliwych kapłanów i mam nadal szukać tych sprawiedliwych kapłanów, którzy już są pośród nas.
Ale wiem również, że nie mogę poprzestać tylko na modlitwie. Jako świecki mogę i powinienem mówić jak naprawić Kościół jako instytucję, jeżeli jej dzisiejsza praktyka utrudnia odkrywanie prawdy. Na pewno mój pojedynczy głos to za mało. Dlatego jak najwięcej świeckich osób z różnym doświadczeniem i wiedzą powinno angażować się we wszelkie inicjatywy zmierzające do odnowy Kościoła.
