W pierwszą niedzielę tegorocznego Adwentu słyszymy słowo Boże wg Ewangelii św. Łukasza: „Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec huku morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi”. Ta apokaliptyczna wizja nie dotyczy tylko dni ostatecznych. Dzisiaj miliony ludzi na świecie są ogarnięte trwogą, dotyka ich śmierć. Ludzie, którzy znaleźli się w polskich i białoruskich lasach są upokarzani, śmiertelnie przerażeni, wyziębnięci, spragnieni, głodni i wycieńczeni. Szukając lepszej przyszłości znaleźli się w pułapce nadziei.
W drugą niedzielę Adwentu słyszymy, że Jan Chrzciciel obchodził okolice nad Jordanem i głosił z mów proroka Izajasza: „Głos wołającego na pustyni: przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego!”. Głos ten usłyszeli w innym czasie, w innym miejscu wolontariusze organizacji humanitarnych i mieszkańcy strefy stanu wyjątkowego na polsko-białoruskiej granicy, którym nie jest obojętna tragedia ludzi znajdujących się w potrzasku pomiędzy polskimi i białoruskimi pogranicznikami. Niosąc pomoc narażają się na restrykcje, a przecież czynią to z dobroci serca pomagając ludziom będącym w zagrożeniu życia.
Módlmy się za ludzi ratujących zdrowie i niejednokrotnie życie ludzkie na naszej wschodniej granicy; Ciebie prosimy wysłuchaj nas Panie!
W trzecią niedzielę Adwentu słyszymy przesłania, jak należy postępować, w tym słowa skierowane do żołnierzy: „Pytali go też i żołnierze: «A my co mamy czynić?» On im odpowiedział: «Na nikim pieniędzy nie wymuszajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na waszym żołdzie».” Żołnierze i służby chroniące naszej wschodniej granicy postawione zostały w sytuacji wyboru pomiędzy nakazanym wywozem ludzi do lasów na niechybną śmierć z głodu i zimna, a nauką Chrystusa o szacunku dla każdego człowieka.
Módlmy się o otwarcie serc dla tych ludzi, którzy stanowią prawo, o odrzucenie politycznej frazeologii, o wdrażanie w życie regulacji prawnych, którym będą przyświecać standardy przekazane nam 2 tysiące lat temu przez Jezusa; Ciebie prosimy wysłuchaj nas Panie!
W czwartą niedzielę Adwentu, Boże Słowo przytacza Nawiedzenie. Brzemienna Maria z Nazaretu leżącego w Galilei udała się do Ain Karem w Judei pokonując trudy długiej podróży. Co Marię gnało do Ain Karem? To chęć spotkania Elżbiety. Gnała ją miłość do bliźniego!
Módlmy się o dar miłości dla decydentów w sprawach migracji i dla wszystkich ludzi dobrej woli; Ciebie prosimy wysłuchaj nas Panie!
Anna Jeziorska-Hesse Grupa „Troska o ład społeczny
