Chryste, znasz każdy listek co drzewo zazieleni,
Korzeń który sam może pożerać sekret ziemi.
Wielką grozę złudzenia w porze nocnych ciemności,
Ziemi naszej westchnienia, w ciszy nieskończoności.
Ty śledzić ryby możesz, gdy niepokoją morze,
Ty tworzysz te piosenki daleko od mórz wszelkich.
Piosenki tej słuchajcie, już jutro zapomniany,
Chrystus będzie postacią na ścianie malowaną.
(E. Małas-Godlewska, G. Turnau)

Do Pana należy ziemia i wszystko co ją napełnia. 
(Ps 24)

Modlitwa dzisiejszym psalmem przypomniała mi tę piękną piosenkę, nie tylko nawiązującą do słów biblijnych, ale pokazującą jakże banalną i smutną prawdę: że moje chrześcijaństwo łatwo i szybko zostaje jedynie obrazem, wytworem (a zarazem źródłem) kultury, zwyczaju, rytuału. Podziwianym z daleka obrazem, zachwycającym, ale jednak nie zmieniającym życia.

Proszę Cię dziś, Boże Ojcze i Matko, aby ten czas „ostatniej prostej przed świętami” był czasem pamiętania o Tobie, o Twojej obecności. Żebyś nie był tylko świąteczną ozdobą, obrazkiem odbitym na opłatku, bohaterem ckliwych pastorałek.

Niech Twój Duch, Święta Ruah, otwiera moje serce na prawdziwą zmianę, na narodzenie nowego we mnie, na rewolucję.

Amen.

Maja Szwedzińska