Łaska wam i pokój! Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie w naszych modlitwach (…)
Tes 1,1

Niech święci cieszą się w chwale,
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Ps 149,1

Dzisiejsza liturgia słowa jest dla mnie jak reminder w smartfonie. Ileż to razy obiecuję komuś modlitwę, a kiedy do niej świadomie przystępuję, zapominam? Skupiam się na sobie, swoich potrzebach mniej lub bardziej wykraczających poza „chleb powszedni”. Ile razy zupełnie nie trwam we wdzięczności za wszystko, co jest mi dane – a przede wszystkim za ludzi stawianych na mojej drodze?

Dziękuję Ci, Boże, Ojcze i Matko, że patrzysz w moje serce i znasz moje intencje.

Dziękuję, że codziennie Twój Duch uczy mnie modlitwy wdzięczności.

Dziękuję Ci za każdą osobę postawioną na mojej drodze, bliższą i dalszą. Lubianą i niekoniecznie. Tę, od której uczę się człowieczeństwa świadomie i chętnie, i tę, której obecność w moim życiu jest lekcją trudną.

Dziś szczególnie dziękuję za życie Mariusza, którego nagle w Swojej mądrości zaprosiłeś na ucztę niebieską.

Proszę, pociesz Agnieszkę w tych trudnych chwilach. Wiele razy wspólnie wznosiłyśmy oczy ku górom. Spójrz na jej ból, niech przyjdzie dla Niej pomoc.

Maja Szwedzińska